Odamın penceresinden gördüğüm şu manzara karşısındaki hissiyatımın özeti buydu her halde. Sisin dağılmasıyla kendimi dışarı attım ve kentin dokusunu yakalamaya çalıştım fotoğraf makinamla. Artık sıra umuda gelmişti...
Evet tüm bunlar yetiyor umudu yeşertmeye, bir de kuşların dili, ya onlar da insanlar gibi ayrımcı olsa...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder